HOME
PORTFOLIA / TECZKI
BIAŁO-CZERWONA / WHITE-RED
PROTEST TWÓRCÓW
BANK KALENDARZY
BANK WYSTAW
TWÓRCY I PRAWO
O NAS
KONTAKT
aktualizacja: 18.07.2021
 
 HISTORIA
 PAMIĘTACIE?

  Kronika 2003
Relacje z PROTESTU z 2003 roku
 
Prasa o PROTEŚCIE  

POLSKA KOALICJA NA RZECZ RÓŻNORODNOŚCI W KULTURZE

Porozumienie pod nazwą "Koalicja na rzecz różnorodności w kulturze" powołane zostało po raz pierwszy w Kanadzie w 1998 roku przez 32 profesjonalne organizacje kulturalne reprezentujące: artystów wszystkich dziedzin sztuki, niezależnych producentów, wydawców i pracowników sektorów medialnych. Przyjęto generalne założenie, iż różnorodność kulturowa jest podstawowym prawem każdego obywatela i powinna być chroniona oraz propagowana we wszystkich krajach świata.
Narodowe porozumienia profesjonalnych organizacji kulturalnych: "COALITION" powołane niezależnie w 11 krajach działają na dwóch frontach:

  • krajowym, poprzez utrzymywanie stałego kontakt z rządem celem kontroli i wpływania na decyzje ustawodawcze w kierunku zachowania dziedzictwa oraz wspierania niezależności kulturalnej twórców.
  • międzynarodowym, poprzez utrzymywanie kontaktów z innymi organizacjami, wymianę informacji oraz organizację spotkań i konferencji regionalnych a także prowadzenie rozpoznania tych regionów świata gdzie istnieją największe zagrożenia dla sektora kultury.
Pierwsze spotkanie COALITION-2001 w Montrealu poświęcone było głównie wypracowaniu metod zachowania wyjątku kulturowego tzw. "cultural exemption" w międzynarodowych porozumieniach handlowych jak: Free Trade Agreemnt (FTA), Uruguay Round Negotiations z 1993 roku, Multilateral Agreement on Investment (MAI) oraz innych negocjowanych w ramach World Trade Organization (WTO) m.in. General Agreement in Trade Services (GATS).
W przygotowaniu konferencji aktywny udział wzięły rządu Kanady i Qubecku finansując całość przedsięwzięcia.

Podczas COALITION-2002 w Paryżu oraz COALITION-2004 w Seulu zostały zarysowane podstawowe cele:
  1. ochrona wolności wyrazu artystycznego w różnych formach działalności kulturalnej oraz działania na rzecz kreacji takich warunków ekonomicznych i socjalnych, które sprzyjałyby rozwoju talentów;
  2. działania w celu zachowania zdolności państwa do rozwoju i prowadzenia właściwej polityki kulturalnej we wszystkich sektorach;
  3. działania na rzecz wyłączenia kultury z zakresu międzynarodowych traktatów handlowych oraz liberalizacja zobowiązań w ramach WTO;
  4. rozwijanie poza ramami WTO międzynarodowych standardów wspierania różnorodności kulturowej i pluralizmu z uwzględnieniem znaczenia UNESCO.
Podczas ostatniego spotkania COALITION-2004 została uchwalona:

Deklaracja końcowa III Międzynarodowego Spotkania Organizacji Kulturalnych w Seulu dn. 4.06.2004 roku

My, czterystu delegatów organizacji reprezentujących autorów, wykonawców, kompozytorów, reżyserów, muzyków, pisarzy i artystów-plastyków, a także niezależnych producentów, wydawców, nadawców i dystrybutorów z 57 krajów, którzy zgromadzili się w dniach od 1 do 4 czerwca 2004 roku w Seulu, w Korei, aby chronić i promować kulturową różnorodność, podpisujemy się pod następującą deklaracją:

Wyznając wspólnie następujące zasady:

  • że treści kulturalne i wypowiedzi artystyczne są podstawowymi nośnikami tożsamości ludzi, ich doświadczeń oraz wartości i jako takie w sposób naturalny różnią się od innych dóbr i usług;
  • że obywatele każdego kraju muszą mieć znaczący dostęp do treści kulturalnych i artystycznych wypowiedzi pochodzących z ich własnego kraju - oraz że artyści twórcy muszą mieć podobną możliwość docierania do swoich rodaków ze swoimi kreacjami,
  • że zrównoważona wymiana treści kulturalnych oraz artystycznych wypowiedzi pomiędzy wszystkimi krajami w istotny sposób przyczynia się do lepszego porozumienia między narodami, i że wymiana ta może przyczynić się do powstania świata, który będzie lepiej ze sobą współpracował i będzie światem bardziej pokojowym, realizując w ten sposób obietnicę globalizacji, która prawdziwie odzwierciedla potrzeby ludzkości,
  • że znaczący poziom krajowej produkcji kulturalnej we wszystkich krajach stanowi podstawowy warunek wstępny dla zrównoważonej wymiany dóbr i usług kulturalnych pomiędzy krajami na płaszczyźnie międzynarodowej,
  • że same tylko siły rynkowe nie zapewnią znaczącego poziomu kulturalnej twórczości i produkcji w każdym kraju, i z tej przyczyny państwa muszą mieć możność prowadzenia niczym nieobciążonej polityki zapewniającej, że kultura będzie tworzona i szeroko rozpowszechniania w ich własnych granicach oraz na całym świecie,
  • że z wszystkich tych wyżej wymienionych powodów dobra kulturalne nie mogą być podporządkowane zasadom międzynarodowych porozumień handlowych, a suwerenne prawo państwa do posiadania własnej polityki kulturalnej musi znaleźć jednoznaczne potwierdzenie w prawie międzynarodowym w formie konwencji o różnorodności treści kulturalnych i artystycznych wypowiedzi, opracowywanej obecnie w UNESCO, która to konwencja potwierdziłaby suwerenne prawo państw do posiadania własnej polityki kulturalnej przy równoczesnym pełnym poszanowaniu praw człowieka, swobody artystycznej wypowiedzi i twórczości.

W związku z powyższym, jako przedstawiciele zawodowych organizacji kulturalnych z 57 krajów, zobowiązujemy się do:

  • zaangażowania wszystkich swoich organizacji do wspierania kampanii na rzecz silnej Konwencji na dotyczącej różnorodności treści kulturalnych i artystycznego wyrazu w ramach UNESCO, pracując równocześnie nad zapewnieniem, aby negocjacje handlowe nie prowadziły do osłabienia zdolności państw do rozwijania, wdrażania i utrzymywania ich własnej polityki kulturalnej ;
  • współpracy na płaszczyźnie krajowej - poprzez zawiązywanie koalicji jednoczących siły organizacji z wszystkich sektorów kultury w każdym z naszych krajów - w celu wspierania naszych celów; oraz
  • występowania do przywódców rządów na szczeblu krajowym, regionalnym i międzynarodowym w celu przekonania ich o znaczeniu jakie ma wspieranie tej kampanii.

Zgodnie z tą mobilizacją, wzywamy przywódców wszystkich krajów:

  • do nieulegania presji międzynarodowych porozumień handlowych poprzez powstrzymywanie się od podejmowania zobowiązań o charakterze liberalizacyjnym, które zagroziłyby zdolności ich kraju realizowania własnej polityki kulturalnej; i
  • do budowania wsparcia dla będącego obecnie w toku w UNESCO procesu, które zapewni, że konwencja na temat zróżnicowania treści kulturalnych i artystycznego wyrazu zostanie przyjęta podczas 33 Generalnej Konferencji UNESCO w 2005 roku.

Pracując nad Konwencją apelujemy do UNESCO i członków tej organizacji:

  • o kontynuowanie swojej pracy w celu zapewnienia, że konwencja dotycząca różnorodności treści kulturalnych i wypowiedzi artystycznych będzie konwencją mającą mocne podstawy - prawnie wiążącym instrumentem, który wypełni próżnię w prawie międzynarodowym poprzez dostarczenie krajom podstaw prawnych dla opracowywania, wdrażania i prowadzenia własnej polityki kulturalnej, spełniając w ten sposób rolę przeciwwagi dla presji wywieranej na kulturę ze strony międzynarodowych porozumień handlowych,
  • o przyjęcie konwencji na 33 Generalnej Konferencji UNESCO w 2005 roku;
  • o uznanie szczególnej wagi tej konwencji dla krajów rozwijających się, których główną potrzebą jest zachowanie swobody wdrażania polityki kulturalnej w przyszłości, co będzie sprzyjać zwiększaniu istotnych wewnętrznych zdolności w zakresie produkcji kulturalnej; w tym celu apelujemy do UNESCO o włączenie do konwencji konkretnych środków wspierających budowanie takich zdolności wśród krajów rozwijających się, wraz z mechanizmami współpracy pomiędzy krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się służącej wspieraniu tegoż celu, a w szczególności apelujemy do krajów rozwiniętych o zaangażowanie swoich własnych zasobów finansowych do wspierania tej budowy zdolności w taki sposób, aby uzupełniał on środki uruchamiane za pośrednictwem UNESCO.
  • o wykorzystanie decyzji UNESCO do przyznania Międzynarodowej Komisji Współpracy Koalicji na Rzecz Różnorodności Kulturalnej statusu obserwatora poprzez zapewnienie, że organizacje reprezentujące osoby wykonujące zawody artystyczne będą w znaczący sposób zaangażowane w cały proces prac nad treścią Konwencji.
Obserwowany w ostatnich latach brak jakiejkolwiek polityki kulturalnej w Polsce, marginalizowanie znaczenia kultury dla wychowania nowego społeczeństwa oraz - poprzez zmniejszanie dotacji - skazywanie jej na komercję w ramach wolnego rynku, zmuszają nas do powołania nowej formy ruchu organizacji kulturalnych umiejscowionych w strukturach międzynarodowych. Za wzór mogą służyć Kanada i Francja, gdzie znaczenie kultury wyraża się zarówno wsparciem finansowym jak i legislacyjnym czego dowodem np. znaczący ( 50 % - 60 % ) udział repertuaru krajowego w programach stacji radiowych i telewizyjnych zarówno publicznych jak i komercyjnych. W bieżącym roku wiele krajów zadeklarowało wolę powołania narodowych kolacji. W Polsce "Porozumienie Łazienki Królewskie" stanowi naturalną platformę, na bazie której mogłaby powstać: "Polska Koalicja na Rzecz Różnorodności w Kulturze". Wspomagana przez już istniejących 11 narodowych Koalicji, przy zadeklarowanej pomocy wszystkich 57 delegacji zgromadzonych w Seulu, mogłaby stać się znaczącym elementem polityki kulturalnej nie tylko na forum Unii Europejskiej (współpracując aktywnie z UNESCO) ale przede wszystkim w negocjacjach z Rządem Polskim jako znaczący partner umocowany w strukturach międzynarodowych.

Najbliższe zadania, które stanęłyby przed "Polską Koalicją" to włączenie się w proces nowelizacji legislacji dotyczącej sfery kultury w naszym kraju oraz skierowanie aktywnego poparcia dla przygotowywanej do zatwierdzenia "Międzynarodowej Konwencji UNESCO dotyczącej różnorodności kulturowej" na najbliższej, 33 Sesji w październiku 2005r.

"Międzynarodowa Konwencja UNESCO dotycząca różnorodności kulturowej"

Cele Konwencji

  1. uznanie w stosunkach międzynarodowych specyfiki dóbr kulturalnych i usług w tym sensie, że nie służą one wyłącznie konsumpcji, oraz że znajdujące w nich odbicie wypowiedzi o charakterze kulturowym odzwierciedlają także unikalne i wyraźne, duchowe, materialne, intelektualne i emocjonalne cechy, systemy wartości, tradycje i wierzenia narodów i grup społecznych;
  2. uznanie i potwierdzenie, że możliwości narodów i grup społecznych, w szczególności mniejszości oraz ludności rdzennej każdego kraju, w zakresie zachowania, tworzenia, rozpowszechniania i korzystania z takich dóbr kulturalnych i usług jest kwestią ich tożsamości oraz społecznej spójności i jest niezbędne dla mającego sens i godnego życia człowieka;
  3. uznanie i potwierdzenie, że różnorodność znajdująca odbicie w wypowiedziach o charakterze kulturowym różnych narodów i grup społecznych jest wspólnym dziedzictwem ludzkości, i że jej zachowanie oraz nieustanne rozwijanie dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń jest wspólnym obowiązkiem wszystkich krajów;
  4. uznanie i potwierdzenie, że takie zróżnicowanie kultur stanowi kluczową podstawę dla jakiegokolwiek harmonijnego współdziałania i dialogu pomiędzy narodami i grupami społecznymi, i jest w ten sposób gwarancją lepszego zrozumienia, wzajemnego zaufania i pokoju;
  5. zapewnienie wprowadzenia praw i obowiązków Umawiających się Stron, które wraz z odpowiednimi środkami prawnymi i instytucjonalnymi mechanizmami, będą odpowiednie dla zachowania i zrównoważonego rozwoju kulturowej różnorodności, tworzenia odzwierciedlających tę różnorodność wypowiedzi o charakterze kulturowym, dla wymiany oraz dostępności dóbr kulturalnych i usług zawierających takie wypowiedzi, w należytej zgodności z wyżej wspomnianym uznaniem ich swoistego charakteru;
  6. ustanowienie prawnych, instytucjonalnych i finansowych ram niezbędnych dla wnoszenia, w duchu międzynarodowej współpracy i solidarności, wkładu w zachowanie i stały rozwój kulturowej różnorodności w krajach, które nie posiadają na ten cel koniecznych środków, szczególną uwagę poświęcając krajom rozwijającym się i najmniej rozwiniętym, w szczególności poprzez tworzenie i podtrzymywanie dziedzin działalności o charakterze kulturowym w celu tworzenia i oferowania dóbr kulturalnych i usług oraz poprzez uprzywilejowane traktowanie w wymianie międzynarodowej takich dóbr i usług pochodzących z tych krajów.

Zasada kulturowej specyfiki i autonomia polityki kulturalnej

  1. Umawiające się Strony, przy ustalaniu i wdrażaniu polityki oraz środków dotyczących tworzenia, produkcji, obrotu i dostępności dóbr i usług powinny uwzględniać specyfikę dóbr i usług kulturalnych opisanych w art. 2.
  2. Polityka kulturalna wykorzystywana dla celów utrzymania i zrównoważonego rozwoju różnorodności kulturowej powinna być traktowana jako niezależny aspekt polityki krajowej, regionalnej i międzynarodowej na równi z innymi dziedzinami polityki - w szczególności w zakresie gospodarki i handlu.

Zasada jedności praw i obowiązków

Ochrona różnorodności kulturowej powinna być postrzegana zarówno jako prawo jak i obowiązek Umawiających się Stron, i powinno to znaleźć odzwierciedlenie w ujednoliconym sposobie wykonywania praw i wypełniania obowiązków, przewidzianych wyraźnie przez tę Konwencję. Jednolitość praw i obowiązków powinna w równym stopniu występować na poziomie kultury narodowej i kultury różnych grup społecznych, w szczególności mniejszości oraz ludności rdzennej w ramach jurysdykcji każdej z Umawiających się Stron, jak również w wymianie kulturalnej i współpracy pomiędzy Umawiającymi się Stronami.

Zasada proporcjonalności

Umawiające się Strony powinny stosować jedynie takie środki w odniesieniu do uznania specyficzności dóbr i usług kulturalnych opisanych w art. 2, jakie są niezbędne i odpowiednie dla stosowania polityki kulturalnej dotyczącej ochrony kulturowej różnorodności, uwzględniając przy tym równocześnie uzasadnione aspekty innych dziedzin polityki - w szczególności polityki gospodarczej i handlowej.

Umawiające się Strony powinny zapewnić przejrzystość w rozwijaniu i stosowaniu swojej polityki kulturalnej w celu chronienia kulturowej różnorodności.

Zasada swobodnego przepływu idei, informacji i wypowiedzi o charakterze kulturowym

Środki przewidziane i stosowane dla celów ochrony kulturowej różnorodności nie powinny mieć bezpośredniego ani pośredniego wpływu na tworzenie jakichkolwiek nieuzasadnionych przeszkód - a wręcz przeciwnie - powinny promować wolny przepływ idei i informacji oraz dostępność wypowiedzi o charakterze kulturowym w ramach danej jurysdykcji oraz pomiędzy Umawiającymi się Stronami.

Zasada wzajemnego poszanowania, solidarności i współpracy

  1. Umawiające się Strony powinny uznawać równą godność i promować wzajemne poszanowanie dla wypowiedzi o charakterze kulturowym różnych narodów i grup społecznych (mniejszości, ludności rdzennej itd.).
  2. Umawiające się Strony powinny współpracować w duchu solidarności z krajami rozwijającymi się i krajami najmniej rozwiniętymi na rzecz zachowania oraz zrównoważonego rozwijania różnorodności kulturalnej poprzez promowanie twórczości, ustanawianie i umacnianie dziedzin działalności kulturalnej oraz ułatwianie dostępu dóbr kulturalnych i usług takich krajów do rynków kulturalnych Umawiających się Stron.

Wstępne założenia Konwencji
oprac. Dr Mihaly Fiesor, czerwiec 2004

Wszelkie uwagi i propozycje dotyczące celów i zasad działania "Polskiej Koalicji na Rzecz Różnorodności w Kulturze", dla których podstawą może być "Deklaracja końcowa III Międzynarodowego Spotkania Organizacji Kulturalnych w Seulu" oraz propozycje terminu spotkania zawiązującego Koalicję proszę przesyłać na adres:
Krzysztof Sadowski
sekretariat@stoart.org.pl

..............................
Powrót do SEKRETARIATU

 
WIEŚCI OD   DO GÓRY
 
 LINKI 2006

  PODPISY
Zobacz LISTĘ SYGNATARIUSZY PROTESTU
  FORUM
PUBLICYSTYKA,
panel dyskusyjny
  NAPISZ
OPINIE, OCENY, WYPOWIEDZI...
 PRASA pisze...
PRASA O PROTEŚCIE TWÓRCÓW
HOME   PORTFOLIA   BIAŁO-CZERWONA/ White-Red   PROTEST TWÓRCÓW   TWÓRCY I PRAWO   KONTAKT  
copyright 2003-2021 - ® Janusz Kobyliński